nemutlu!

''kapıyı yavasca kapadı ardından ve gecenin bir yarısında ancak uykuya dalan bi hastanın yanından ayrılır gibi usulca dısarıya kaydı.koridorda agır adımlarını dinledim,yüreğimde bi korku ya da bi dilek:ya son dakikada geri döner ,bavulunu yatagın dibine bırakır,o geceye değin hiç çıkamadıgı yolculuktan sanki geri dönüyormuscasına bi teslimiyet ya da yorgunlukla ayak ucuma oturursa..kapı kapanınca oda gölgelere gömüldü,artık balkondan içeri yatagın ayakucuna kadar süzülen keskin ısık çizgisinden baska aydınlık kalmadı,ama koyu lacivert bir gece var penceremde ve acık panjurlardan giren ilkyaz meltemi ta uzaklarda,ayısıgında Guadalquivir'in karanlık vadisinde ilerleyen,sonra Magina yamaclarını tırmanarak istasyona yönelen ekspreslerin düdüklerini tasıyor.
kapıyı kapadı ve bir daha dönüp bakmadı bana,çünkü ben sakın bana bunu yapma demiştim..''