elleri ufalanmış bir kız cocugunun düşyeridir bu bahçe.ağaçlarında kuru yapraklar,dökülmeyi bekleyen.güçlülüğün eşanlamı kış akşamlarının özlemiyle(!) tutturulmuş düşüncelerini,masalların masumiyet yoksunlugunun kırıntısı tersdüz eder.gretel'in çakıltaşlarını dolduracağı cepleri ve düştüğünde kaldıracak bir abisi hiç olmamıştır aslında.hafif bi kar çarpsa sol yanından,ellerini bir araya getirip yaralarını sarabilirdi ancak..kendisini,ancak kendiyle yenebilirdi..yazları sevmek için önce yaza hazır olmak gerekir.pollyannayı tek bir cümlesiyle dinlenilir kılan pazartesi yöntemini ilke edinirse sıcak yazların tadı damak kıvamıyla nüksedebilirdi bünyesine..
-pazartesi günlerini hiç sevmiyorum.
-şöyle düşün, pazartesi günü bir sonraki pazartesiye en uzak olduğun gündür.
(yaz akşamı sahilde şarabı özleyen kıza..)

0 yorum:

Yorum Gönder