ben gözlerim dolarken hatırlardım hep seni.. dolmadan önce yada ağladıktan sonra değil.. ne zaman bi şarkıya hüzünlenip, koyversem kafatasıma saplanırdın. beynimi akıtırdın. ucuz şarkılar bestelerdim sana, ağladıklarıma özenip. onların notalarına hiç uymayacak şarkılar. keskin nameleri olmazdı belki ama seni anlatırlardı işte.
hatırladıktan sonra, buzdolabımı açıp mantarını pıtlattığım şişeden bi kadeh şarap alırdım kendime. kanını içerdim sanki. kanın bile az gelirdi bünyeme, sonra koca şişe çöp.
sokaklara atardım kendimi.. ne kadar yalnız kaldıysam o kadar sigara yakardım.. bazen bu şehri yakardım hayallerimde.. hepsini olmasa da bi kısmını muhakkak. elimi tuttugun sokakları, öptüğün köşebaşlarını, oturdugumuz barları..
benden sonra dokunduğun kadınları saymıyorum..
bir katil yarattın uzaktan izliyorsun şimdi.. salyaları akmış, gözleri çapaklanmış, elleri pis kokan bir kadınım artık. ölü kuşlar kusuyorum hiç kanatlandıramadığım. leşleriyle oynayıp sana yazdığım şarkıları söylüyorum. ölümden sonra hayat yok, boşa kürek çekiyorum..